- Monseñor Prieto Fernández: “A caridade non é unha sinxela tarefa asistencial, senón que pertenece á esencia irrenunciable da Igrexa”
- Pilar Farjas presentou as liñas estratéxicas e o novo equipo
- Máis de tres centenares de voluntarios déronse cita en Compostela
O arcebispo de Santiago, monseñor Francisco José Prieto Fernández, durante a súa intervención na Asemblea Xeral Extraordinaria de Cáritas Diocesana, insistiu en que “a caridade non é unha sinxela tarefa asistencial, senón que pertence á esencia irrenunciable da igrexa”. Pola súa banda Pilar Farjas Abadía, na súa condición de directora diocesana, presentou as liñas estratéxicas de actuación para o presente mandado e deu a coñecer o novo equipo directivo que a acompañará na misión que lle foi encomendada.
Axentes diocesanos
En dependencias do Colexio La Salle reuníronse máis de tres centenares de axentes – voluntarios e técnicos -, procedentes das Cáritas que integran a institución a nivel diocesano. A Asemblea rendeu unha homenaxe de gratitude ao equipo que durante trece anos marcou as liñas de actuación da entidade para traballar a favor das persoas máis necesitadas. O que foi director diocesano, José Anuncio Mouriño Raño, recibiu a Pro Ecclesia et Pontifice, que lle entregou o arcebispo
Oración
A reunión iniciouse coa oración que dirixiu Santiago Fernández, delegado episcopal, na que lembrou que “os crentes somos os invitados para ser sal e luz nun mundo que esquece ser faísca e saleiro. Un mundo que lle dá as costas á luz para recrearse moitas veces na escuridade e a cegueira”. Sinalou que se debe saír ao encontro dos irmáns, “en especial dos marxinados e esquecidos por unha sociedade que moitas veces vive na cultura do descarte, que busca o seu propio benestar”
O traballo de axuda
Na súa intervención monseñor Prieto Fernández, lembrou unha frase pronunciada por unha persoa que foi atendida nun centro diocesano: “Cáritas non te deixa”, sinalando, “porque acolle, escoita, acompaña, ponte en pé e axúdate a camiñar por ti mesmo”.
O prelado sinalou que o servizo da caridade na Igrexa “ha de ser realizado por persoas movidas ante todo polo amor de Cristo, persoas cuxo corazón foi conquistado por Cristo co seu amor, espertando neles o amor ao próximo. Un amor ao home alimentado no encontro con Cristo”.
Monseñor Prieto fixo fincapé en que “a caridade cristiá non é un sinxelo voluntariado social, nin unha fraternidade universal impregnada de voluntarismo e de esforzo. A caridade é don de Deus, don do seu Espírito que fai posible darse un mesmo: un servizo que fai humilde ao que serve e non humilla o outro. O que axuda é axudado”.
“O grupo de Cáritas actúa en nome da comunidade e é parte integrante e fundamental da mesma”, mencionou, engadindo que “a comunidade ha de apoiar, animar, apoiar, sustentar a Cáritas, como Cáritas ha de actuar sabendo que o fai en nome e representación da comunidade”.
Exemplo a seguir
Para o presidente de Cáritas Española, Manuel Bretón, a entidade de Santiago é un exemplo para seguir na Confederación “polo amplo traballo que desenvolve e os programas que pon en marcha”. Animou aos axentes para seguir desenvolvendo o seu labor e misión, e agradeceu ao delegado e director, que finalizaron nos seus cargos ,o “gran labor levado a cabo durante tantos anos”.
Agradecemento
De mans do arcebispo de Santiago, José A. Mouriño Rañó, que fose director diocesano, recibiu a Prol Ecclesia et Pontifice, que lle foi concedida polo traballo a favor de la Iglesia e que lle solicitaba o arcebispo emérito Barrio. O presidente de Cáritas Española, entregou a Jesús García Vázquez, ata o de agora delegado episcopal, a insignia de ouro e da institución.
Anuncio Mouriño agradeceu a distinción sinalando que “durante estes anos fixemos o que tiñamos que facer e que se fundamentou en axudar ás persoas máis necesitadas”. Lembrou aos voluntarios que formaran parte dos seus distintos equipos e agradeceulles o traballo desenvolvido.
Equipo e liñas estratéxicas
A directora, Pilar Farjas Abadía presentou ao novo equipo directivo integrado polas seguintes persoas:
- Santiago Fernández González (Delegado Episcopal)
- Pilar Farjas Abadía (Directora)
- Josefina Monteagudo Romero (Secretaria Xeral)
- María Eugenia Lado Lema (Recursos Humanos)
- Ángel Dorrego Leal (Recursos Económicos)
- María Enriqueta Rivas Lombardero (Economía Social e Formación Socio-Laboral),
- Íñigo Arranz Roia (Programas de Atención Social)
- Javier García Sánchez (Comunicación)
- Antonio González Cid (Orientación Xurídica)
- María Fe Rodríguez López (Persoas Privadas de Liberdade)
- En canto ás liñas estratéxicas de actuación indicou que con elas búscase mellorar os protocolos de funcionamento para que xeren unhas dinámicas de organización máis ordenadas. Mencionou ao referirse a as de organización á actualización dos estatutos, o voluntariado, a xestión das persoas que traballan en Cáritas, doazóns e achegas e os eixos transversais de acción para a promoción de dereitos.
No relativo ás transversais de acción, sinalou as seguintes:
-Manter a aposta pola cobertura de necesidades básicas-dignidade e normalidade- que é clave na historia de Cáritas, “algo no que se ten longa traxectoria, pero debemos transitar cara a modelos máis dignos en relación coa persoa á hora de cubrir esas necesidades básicas”.
– A soidade (falta autonomía social), como eixo transversal, vinculada aos distintos colectivos pero especialmente ás persoas maiores e aos menores de idade. Insistiu en que debe estar no modelo de acción de Cáritas e “ao longo de toda a metodoloxía de intervención social como unha liña vertebral”.
– O emprego (traballo digno) como ferramenta fundamental para acabar con dependencias e a falta de autonomía das persoas atendidas. “A inserción laboral”, dixo, “debe ser o fin último da nosa actuación e seguirase apostando polas empresas de inserción e toda aquela iniciativa que faciliten a inserción de persoas vulnerables”.
– A vivenda (fogar) que vai máis aló do espazo físico enténdea como a creación de fogares. Polo que sinalou que se continuará apostando polos albergues e os pisos de transición, “pero tamén con iniciativas que aposten e promovan o alugueiro social e a e melloras das vivendas das persoas que atendemos para dignificalos.
Durante a a súa intervención destacou que se atopou unha Cáritas Diocesana con saldo positivo nas súas contas e que a súa aposta será lograr a autosuficiencia financeira.
Centrouse en que nesta etapa é fundamental a animación comunitaria e o voluntariado
A Igrexa en Siria
A modo de relatorio conxunta – “A acción social de la Iglesia Católica en Siria”– e como espazo de formación, tres membros da parroquia de San Francisco de Asís da Coruña, padre Natalio Saúdes, frade franciscano, Alejandro López Carballeira, subdirector de Xestión dos Servizos Informativos de CRTVG e Pablo Villaverde, voluntario dos proxectos sociais da Orde Franciscana, presentaron a realidade de la Igrexa Católica en Siria. Viaxaron o pasado verán a aquelas terras e “alí descubrimos unha comunidade viva, chea de fe e entusiasmo por repoñerse das duras feridas da guerra e o terrorismo”, sinalaron.
Ao falar da zona de Alepo indicaron que é un deserto arruinado “que levará unha xeración reconstruír”. “Esta cidade”, subliñaron, “está agora desposuída de cor, reducida a grises entullos de formigón milla tras milla”. A través dos seus diversos proxectos, Cáritas Siria ofreceu diferentes tipos de axuda: alimentos e artigos básicos, educación, apoio aos anciáns, apoio psicosocial aos nenos e asistencia coa vivenda, “xa que a guerra excluíu á maioría dos sirios de calquera fonte de ingresos”.
Constataron que a crise humanitaria de Siria produciu máis de 6.5 millóns de refuxiados en países veciños. O número de vítimas desta guerra fratricida –dixeron-chegou a máis de 400 000, “estes datos non reflicten realmente todas as perdas que se están rexistrando neste conflito”.
Os nenos e a asistencia
Mencionaron historias persoais relatadas por Cáritas facendo fincapé nunha nena chamada Amal que sente feliz en Alepo, onde a familia refuxiouse fuxindo dos ataques en Homs. Cáritas dirixe dous centros infantís en Alepo nos que os nenos son educados nun ambiente seguro e agradable, aprendendo aos poucos a procesar o trauma da guerra.
A entidade entrega os medicamentos e faio como parte dun programa destacaron- que ten como obxectivo ofrecer medicinas fundamentais a 800 persoas maiores en situación vulnerable, así como cirurxía para salvar vidas a miles de persoas durante os últimos anos.
“A interminable guerra deixou unha poboación profundamente consternada pola dor e o trauma, e empeorou gravemente os problemas comúns da pobreza, a soidade e a precaria saúde da xeración máis anciá de Siria” mencionaron.
Cáritas de Alepo, destacaron, pon unha énfase especial en axudar ás persoas maiores “para que saian, fagan amigos e divírtanse”. O equipo organiza regularmente encontros nos que os residentes máis maiores comen xuntos e gozan con xogos, música e baile. O proxecto, destinado a chegar a 300 persoas, xa está a ter un impacto moi positivo na saúde mental e emocional destas persoas.
Deron a coñecer unha frase moi significativa pronunciada por un franciscano: “Envíannos morte e devolvémoslles vida. Lánzannos odio e devolvemos amor”
Eucaristía
O arcebispo presidiu unha Eucaristía en a igrexa conventual da nosa Señora do Carmen, concelebrada co delegado episcopal e sacerdotes consiliarios de Cáritas. Durante a súa homilía monseñor Prieto pediu aos axentes da institución que sigan mantendo a vocación samaritana seguir acompañando os necesitados e que atopen o seu camiño”. Insistiu en que en que toda a Igrexa, a comunidade parroquial e a comunidade cristiá “teñen que ser Cáritas”.
