“Tocoume un lote fermoso, encántame o meu herdade” (Sal 15, 6)
Nesta mañá, en que recibín pola imposición das mans e a pregaria de ordenación o ministerio episcopal como Bispo Auxiliar ao servizo da Igrexa en Santiago de Compostela, en comuñón fraterna e en colaboración estreita co seu Arcebispo, don Julián, fago miñas as palabras do salmista, porque agradecer é recoñecer que todo me foi dado: o don dun ministerio que non é tarefa nin oficio, senón entrega, ofrenda da propia vida, servizo “sen tacha día e noite” (como di a pregaria de ordenación) a Deus e a esta porción do Pobo de Deus, un belo mosaico construído de moitos rostros e variados camiños, á que fun chamado a servir e acompañar. Pido a Deus que poida facelo con “o gusto espiritual de estar preto da vida da xente, ata o punto de descubrir que iso é fonte dun gozo superior. A misión é unha paixón por Jesús pero, ao mesmo tempo, unha paixón polo seu pobo” ( EG 268).
Na grandiosidade desta Catedral de Santiago de Compostela, que foi crecendo co paso dos séculos e o empeño da fe, escoitamos, non os ecos do pasado, senón voces que fan vivos os muros e os arcos. Voces dos artesáns que cincelaron e puíron un inmenso vocabulario pétreo de fe, voces que expresan a pregaria agradecida do peregrino gozoso nos seus pés cansos, voces do canto que se eleva en súplica confiada, voces que celebran ao Cristo Crucificado-Resucitado, voces que murmuran admiración pola beleza descuberta, voces que rumorean preocupacións e inquietudes #ante a tumba de Santiago o Zebedeo. Únome a estas voces para dicir convosco, os que nesta mañá puidéstesme acompañar presencialmente ou o facedes a través dos medios de comunicación, unha soa palabra: GRAZAS!!!
Grazas a deus Pai, a Deus Fillo, a Deus Espírito Santo, misterio de comuñón e vida, de quen procede todo ben. Nestas circunstancias, son moi consciente das miñas debilidades e limitacións. Son momentos para exercer a confianza na misericordia Deus, e descubrir con gozo que El nos dá a súa graza cando nos chama a servir con máis entrega ao Pobo de Deus. Pido que, dócil ao Espírito, e neste ano de San José, saiba facelo con corazón de pai.
Grazas á Igrexa que, por medio do Papa Francisco, confiou en min para ser Bispo Auxiliar da Arquidiocese Metropolitana de Compostela. Sr. Nuncio transmita ao Santo Pai a miña gratitude. Non quero pasar a ocasión de recoñecerlle a Vd. a cordialidade, e tamén a simpatía, coa que me comunicou a noticia do meu nomeamento.
Grazas Sr. Arcebispo, o meu querido don Julián, que desde o primeiro momento acolleume con afecto paterno e proximidade de irmán: fun chamado a acompañar –auxiliar– a esta Igrexa que como pastor Vd. guía e preside desde hai 25 anos. Da súa man e en comuñón e colaboración fiel e fraterna, sei que aprenderei a coñecer, a escoitar e amar aos pobos e xentes, ás parroquias e fieis desta comunidade diocesana para darlles o mellor: a alegría do Evanxeo que enche o corazón e a vida enteira dos que se atopan con Jesús. Só con Xesucristo sempre nace e renace a alegría (cf. EG 1).
Grazas, dun modo especial, aos Bispos que foron pastores na Igrexa de Ourense e cos que fun camiñando na miña vida sacerdotal, grazas á súa proximidade e comprensión en non poucos momentos, e que foron deixando fonda pegada ao longo do tempo nos diferentes destinos pastorais que me encomendaron: foi breve, para min, a de D. Anxo Temiño, pois iniciaba apenas a miña etapa formativa no Seminario Maior; D. José Diéguez Reboredo, que me ordenou sacerdote hai case 28 anos e envioume a Roma a asomarme ao vasto e rico mundo dos Pais da Igrexa; Don Carlos Osoro, co que iniciei ese querido proxecto do Centro de Ciencias Relixiosas en Ourense; e don Luís Quinteiro, grazas ao cal puiden concluír o doutoramento na Pontificia de Salamanca.
Grazas don Leonardo pola confianza que depositou en min ao longo dos case 9 anos en que colaborei con Vd. de modo tan próximo e fraterno ao servizo da diocese ourensá como Vicario para a Nova Evangelización. Non é o momento de facer relato de todo o vivido e compartido nestes anos, pero si de destacar a rica vivencia persoal e sacerdotal que supuxo para min e, de modo singular, a enriquecedora experiencia do camiño sinodal que a diocese de Ourense iniciou en 2016 e que espero que pronto conclúa para ser horizonte e camiño da nova tarefa evanxelizadora na Igrexa ourensá. E grazas moi especialmente polo seu acompañamento e proximidade nestas semanas previas á ordenación episcopal: foi para min pai e irmán.
Grazas Sr. Cardeal, Sres. Arcebispos e Bispos, ao administrador diocesano de Mondoñedo-Ferrol que nesta mañá acompáñanme, e a todos os que me fixeron chegar por diversos medios, desde que o meu nomeamento fíxose público, a súa oración e felicitación mostrando unha acollida de cálida e sincera fraternidade.
Grazas aos meus pais, Fernando e María Jesús: por eles Deus regaloume o don da vida, agora presentes na comunión dos santos e na esperanza do Resucitado. Neles a miña vida foise tecendo entre a paternidade da recia Zamora e a maternidade da fondura da alma galega.
Grazas o meu irmán Fernando, miña cuñada María (una irmá para min), aos meu sobriños (Pablo, Pedro, Hugo)…, canto me compracevervos crecer! Aos meus tíos, primos e familia de Ourense e de Zamora. Non todos podedes estar hoxe aquí, pero a todos vos levo no corazón.
Grazas á miña familia diocesana en Ourense: nela recibín e crecín no don da fe e recibín o don do ministerio sacerdotal; por eso un sentido agradecemento aos meus compañeiros do presbiterio no que camiñei durante case 28 anos (Hoxe alomenos podedes estar aquí un grupo representativo); un recordo agradecido aos fieis das parroquias ás que servín como sacerdote durante estes anos, especialmente aos da parroquia e colexio de san Pío X de Mariñamansa nos últimos once anos; aos Seminarios Diocesanos, a todos os meus compañeiros do claustro de profesores do Instituto Teolóxico, a todos os seminaristas (Hoxe moitos deles xa sodes sacerdotes); aos alumnos e profesores do Centro de Ciencias Relixiosas San Martín; aos meus compañeiros vigairos cos que compartín ilusións e proxectos na tarefa de acompañar e axudar ao noso Bispo no goberno pastoral; ao equipo da Vigairía para a Nova Evanxelización (catequese, familia, mozos, nenos, ensino, misións, pastoral da carretera e de peregrinacións), e a todos cos que colaborei e traballei na curia do Bispado de Ourense; ás comunidades de vida consagrada (especial mención ás Clarisas de Vilar de Astrés); e por suposto aos Equipos de Matrimonios de Nosa Señora, ao meu Equipo, que me acompañaron e acompañei durante 25 anos, que marcaron fondamente a miña vida sacerdotal; e non quero esquecer a compañeiros e profesores de Roma (Universidades Gregoriana) e Salamanca (Universidade Pontificia), dous momentos importantes e enriquecedores na miña vida sacerdotal que me abriron aos vastos horizontes da Biblia e dos Pais da Igrexa.
E grazas a esta e nova familia, tamén xa miña, da arquidiocese de Santiago de Compostela pola acollida mostrada desde o primeiro momento: aos sacerdotes, aos membros da vida consagrada, leigos (grupos e movementos, mozos e nenos, os catequistas, profesores, voluntarios da acción socio-caritativa…), aos seminarios diocesanos, ao Instituto Teolóxico Compostelano, ás comunidades e parroquias do noso rural, da costa e das ciudades desta Igrexa Compostelana, á que desexo ir coñecendo pouco a pouco en toda a súa extensa e intensa vida parroquial, pastoral, e acción socio-caritativa.
Saber escoitar, acompañar, tender pontes e camiñar xuntos. Sei que conto coa vosa axuda e oración para ser con vos e para vos un pastor según o corazón de Deus: pai, irmán e amigo.
Dende hai case un ano, vivimos unha situación dramática provocada pola irrupción da pandemia do COVID-19. Mudou as nosas vidas e modo de relacionarnos, provocou dor e sufrimento en moitas persoas, familias e colectivos sociais, modificou o modo de celebrar e vivir a fe, xerou unha onda de solidariedade cos máis afectados, mostrou un esforzo notable e xeneroso do persoal sanitario, dos corpos e forzas de seguridade do Estado, das autoridades civís e sanitarias, de tantos homes e mulleres que, co seu traballo, fan posible que se manteñan os servizos esenciais na nosa sociedade. E de tantos sacerdotes, relixiosos e leigos que sodes o rostro visible e concreto dunha Igrexa en saída, con estilo samaritano, cara aos nosos irmáns máis necesitados. Ante esta situación, como cristiáns, en palabras do Papa Francisco, camiñemos en esperanza polas sementes de ben que Deus segue derramando na humanidade e asumamos que, ante este reto e sempre, ninguén se salva só (cf. Fratelli tutti 54-55).
Un cordial e afectuoso saúdo a todas as autoridades civís, políticas, académicas e militares aquí presentes. Temos una tarefa común: construír xuntos espacios de convivencia e humanidade. Os homes e mulleres deste tempo, especialmente os que máis sofren os golpes desta pandemia, merecen todo o noso esforzo e empeño, co desexo de traballar xuntos, dende o respecto e o diálogo, en favor do ben común.
Un agradecemento a todos os que colaboraron con xenerosidade na preparación e desenvolvemento da celebración da miña ordenación episcopal e na miña acollida nesta xa a miña casa para que todo tivese a calidez do fogar. Grazas ao Cabildo Metropolitano, aos que participaron na liturxia da ordenación nos diversos ministerios e servizos (mestre cerimonias, diáconos, acólitos, coro e director, acollida), aos responsables dos medios técnicos e audiovisuais que fixeron posible a transmisión desta celebración (13TV; Radio María e COPE+) e aos medios de comunicación aquí presentes.
Aberta a Porta Santa do Ano Xubilar Compostelán, encomendo o ministerio episcopal ao que fun chamado para servirvos ao apóstolo Santiago, a quen lle pido que pronto as pisadas dos peregrinos percorran os camiños que conducen ata a tumba apostólica nesta Catedral e as pisadas da fe, celebrada e vivida, afonden no corazón e na vida dos fieis desta Arquidiocese; e a María a nosa Nai nas súas advocacións do Rosario, do Portal e da Peregrina, e a San Xosé, Patrón da Igrexa Universal, neste ano a el dedicado.
A todos e a cada un de vos, gracias pola vosa oración no inicio do meu ministerio episcopal como Bispo Auxiliar da Arquidiocese de Santiago de Compostela. Que o alento do Espírito nos anime e sosteña nesta nova etapa evanxelizadora.
