- O arcebispo lembra aos afectados polo coronavirus e outras enfermidades e di que os crentes “toman en serio a dor do próximo, conmóvelles e empúxalles a facer algo por remedialo”
“Neste tempo estamos a ter moi en conta aos contaxiados polo coronavirus sen esquecer a quen está afectados por outras enfermidades. Lamentamos dolorosamente a soidade en que moitos enfermos atopáronse mesmo no momento da súa morte”. Así se dirixe o arcebispo de Santiago, monseñor Julián Barrio, ás persoas enfermas na carta que lles dirixe con motivo da Xornada do Enfermo. Nesta ocasión, monseñor Barrio, asegura que “sen dúbida as consecuencias da pandemia que estamos a vivir, fannos tomar unha maior conciencia da nosa fraxilidade” e indica que na vivencia cristiá da dor permanece a esperanza e o servizo: “quen ama a exemplo de Jesús alivia o sufrimento e enxuga as bágoas sen pensar en si mesmo e sen esperar a que llo pidan”. Monseñor Barrio lembra que na Resurrección de Cristo “todos viven do seu presente eterno e os seus nomes quedan inscritos no libro da vida. As nosas vidas están tatuadas en Deus: “Eu lévoche gravada como unha tatuaxe nas miñas mans” ( Is 49,16)”.
Nunha intensa reflexión ao fío da próxima celebración o día 11 de febreiro, festa da Virxe de Lourdes, da Xornada do Enfermo, e desde a realidade da pandemia do Covid19, o arcebispo compostelán sinala na súa carta que “os crentes en Cristo “sofren cos que sofren” (Cf. 1 Cor 12,26), toman en serio a dor do próximo, conmóvelles e empúxalles a facer algo por remedialo. Esta fe úrxenos a facernos cargo do impacto lacerante causado pola enfermidade e non necesita do sufrimento para revalorizarse. Divos non agarda detrás da desgraza para que os homes terminen adorándolle. A nosa dor é o seu”.
Monseñor Barrio anima aos enfermos “para contemplar a figura de Cristo resucitado mostrando as palmas das súas mans. Nelas recoñeceremos tatuado o Si definitivo do Pai ao seu Fillo Xesucristo, e a todos nós, os seus fillos. Esas mans son signo de que o amor do Pai é máis forte que a morte”. E sinala que nas mans de Cristo “quenquera que as contemple poderá recoñecer nelas todo o peso da dor do mundo e tamén o realismo da esperanza. Quen as está ofrecendo experimentou en propia carne a morte e é o que nos pode dicir: “Estiven morto, pero agora estou vivo polos séculos dos séculos” ( Ap 1,18). Na súa resurrección todos viven do seu presente eterno e os seus nomes quedan inscritos no libro da vida. As nosas vidas están tatuadas en Deus”.
Ademais, lembra o arcebispo, “a ninguén como ao cristián débelle doer tanto a dor dos demais, pero esa dor nunca será pedra de tropezo ou escándalo para desconfiar de Deus”. Na súa carta, monseñor Barrio indica, ademais, que “a fe, a esperanza e a caridade han de tecer a alfombra que pisemos #ante o sufrimento e os enfermos”.
