Carta Pastoral con motivo do Octavario de Oración pola Unidade dos Cristiáns 2021

“O que permanece en min e eu nel, ese dará froito abundante” ( Jn 15, 5)

Queridos diocesanos:

Seguindo vivo o eco do Nadal e do xa iniciado o Ano Santo Compostelán, a Iglesia chámanos a celebrar o Octavario de Oración pola unión dos cristiáns desde o 18 ao 25 de Xaneiro. Este ano foron as Irmás de Grandchamp, comunidade monástica, grandes defensoras do ecumenismo espiritual, quen preparou os materiais para as celebracións destas xornadas. Elixiron como lema: “O que permanece en min e eu nel, ese dará froito abundante”, evocándonos a imaxe do sarmiento unido á vide para poder froito.

A nosa unión con Cristo

Habemos de seguir afrontando o traballo ecuménico desde a humildade de quen sabe que sen Jesús non podemos facer nada, dando pasos para que haxa un só rabaño e un só pastor e @teniendo en cuenta que somos uns pobres servos e oxalá fagamos o que temos que facer. O texto da pasaxe evangélico que propoñen á nosa consideración confirma que estamos vinculados a unha orixe que nos dá forza para producir froitos. A esixencia é permanecer nesta orixe: “Permanecede en min e eu en vós” ( Jn 15,4). Non facelo conleva secarse, ser cortado e botado ao lume como o sarmiento separado da vide. Divos Pai procura a unidade do Fillo cos seus membros que somos nós. Esta unidade é o acontecemento central do mundo e da súa historia e é tan estreita que non caben medias tintas. O sarmiento ou está unido á cepa ou está separado dela. Boa clave para interpretar a nosa preocupación ecuménica: “Sen min non podedes facer nada” ( Jn 15,5).

Escribía San Xoán Paulo II que “a Igrexa non ten outra vida fóra daquela que lle dá o seu Esposo e Señor” ( RH, 18). Ser cristián é “vivir en Cristo e deixarse vivir por Cristo, vitalmente incorporados a El” (cf. Col, 3,3).

Esta conciencia evitará caer no risco do puro voluntarismo ao implicarnos no compromiso de que se cumpra a vontade de Jesús na última Cea: “Para que todos sexan un, como ti, Pai, en min e eu en ti, que eles sexan tamén un en nós para que o mundo crea que ti me enviaches” ( Jn 17,21).

Estamos chamados a promover a reconstrución da unidade entre todos os cristiáns pois a división contradi a vontade de Cristo. A unión vital con El, a acción da graza e a fidelidade ao Espírito Santo son a vivencia coa que habemos de responder a esta esixencia ecuménica. Esta actitude ha de manifestarse camiñando en santidade e testemuñando o Evanxeo para facer crecer a comuñón na unidade: “na confesión dunha soa fe, na celebración común do culto divino e na concordia fraterna da familia de Deus” ( UR 2), segundo o sentir do Concilio Vaticano II.

Exhortación

Permítome lembrarvos o que vos escribía o pasado ano: Sigamos dando pasos cun espírito misioneiro no camiñar da fe das nosas comunidades e igrexas.

Hagámoslo coa conciencia de que peregrinamos nun camiño que vén de Deus, e a Deus leva, acompañados por Cristo, a quen, como peregrino ao noso lado, atopamos como os discípulos de Emaús, resucitado de entre os mortos. A El, o Cordeiro que nos chama a reconciliarnos, dirixímonos deixando atrás medos e derrotismos e sentándonos xuntos a compartir a cea cando a tarde das nosas dúbidas, medos e inquietudes está a caer. Neste ano Santo Compostelán que iniciamos, pidamos co patrocinio do apóstolo Santiago, testemuña do rogo de Jesús na última Cea, que non aforremos esforzo pola nosa banda para colaborar na unión de vos cristiáns coa oración e co noso testemuño cristián.

Na festa do Bautismo do Señor, saúdavos con afecto e bendí no Señor,

+ Julián Barrio Barrio,
Arcebispo de Santiago de Compostela