Julián Barrio: “Bieito XVI foi un home moi sinxelo, moi achegado e moi afable”

  • Asegura: “A miña nai xa non se podía mover porque lle dera un ictus e el achegouse á cadeira onde estaba sentada e falou con ela varios minutos”.
“Cando me preguntan por Bieito XVI vénseme á cabeza a imaxe dun home moi sinxelo, moi próximo e moi afable. Esa é a impresión que saquei cando nos veu  visitar a Santiago de Compostela. Tivo sempre unha mirada intuitiva e á vez unha mirada moi serena e dalgunha maneira trataba de sintonizar coa persoa”. Con estas palabras expresouse o arcebispo de Santiago de Compostela, Julián Barrio, nunha entrevista co noso compañeiro de COPE, Israel Remuiñán.
Sobre como se xestou a chegada do Papa a Santiago, o prelado indica que “a nós sorprendeunos porque fomos velo o presidente da Xunta de Galicia naquel momento e mais eu, e dixémoslle que desexabamos que viñese a Santiago. El díxonos que o ía a facer. Pregunteille que se podemos dicilo e el díxonos que si. Foi tan rápido como sinxelo e foi unha persoa moi entrañable”.
En referencia á cantidade de xente que asistiu ao evento de Bieito XVI en Santiago, Barrio opina que “xa me esperaba que se reunise tanta xente e loxicamente moitos quedaron espallados por aí, porque as autoridades estiveron moi pendentes da seguridade do Papa, e iso impediu que moita xente que desexase vir, non puidese facelo porque se dicía que Santiago estaba plenamente cheo”.
A predilección de Bieito XVI cara a España
“Eu creo que el era consciente do que España é e significaba no ámbito da vida de fe. Isto eu creo que foi o que o animou sobre todo a vir a Santiago. Dalgunha maneira nós o que fixemos foi reflectir a súa vinda indicando que ‘Pedro o de Roma vén visitar a seu irmán o de Santiago’. O lema da peregrinación que fixo Santiago foi que era testemuña da fe e testemuña de Cristo resucitado. A través diso, el ganduxou os distintos discursos e a homilía que tivo aquí en Santiago”.
O encontro do Papa coa nai de Julián Barrio
“Estaba programado que se se podía, Benedicto saudase á miña familia. Recordo que o día no que chegou estaba moi galego, con néboa e nubes e preguntoume se sairía o sol hoxe. Díxenlle que o feito de que el viñese xa significaba que saíra o sol. Durante a comida, entrou un raio de sol pola xanela do comedor e díxome que tiña razón e saíra o sol. Tras a comida tivemos o encontro coa miña familia e el tivo un encontro moi entrañable coa miña nai. Miña nai xa non se podía mover porque lle dera un ictus e el achegouse á cadeira onde estaba miña nai sentada e falou con ela varios minutos. Foi dunha maneira e unha actitude entrañable de interesarse por ela e de saber como se atopaba. Foron uns minutos que para min fixéronse unha eternidade no sentido de que quedei profundamente agradecido dese xesto que o Papa tivera coa miña nai”.
“Un peregrino máis”
Por último indica que aquela visita foi “un momento moi significativo e gozoso. Tiña moitos motivos para dar gloria a Deus de que eu tivese esa posibilidade de recibir o Papa nesta casa de Santiago. El viña como un peregrino máis. Un peregrino que se unía a tantos outros que chegaron nese Ano Santo Compostelán”. Barrio queda do pontificado de Bieito XVI con “a persoa próxima, amable, comprensiva, bondadosa e que en todo momento tiña esa sinxeleza, que ás veces pode dar a sensación de que é unha persoa que lle custa achegarse aos demais e non é así”.

 

Fonte: Cope