Resumen mensaxe do Papa Francisco na apertura da Porta Santa

“Sentirnos pobo de deus que fai das súas tradicións un cántico de alabanza”

“Ao chegar á Porta Santa, tres xestos lémbrannos o motivo da nosa viaxe”, di o Papa Francisco na súa mensaxe para a Apertura da Porta Santa: contemplar no Pórtico da Gloria a mirada de Jesús, abrazar ao Apóstolo e participar na Eucaristía

O Papa Francisco, na mensaxe enviada ao arcebispo de Santiago, monseñor Julián Barrio, con ocasión da Apertura da Porta Santa que dá inicio ao Ano Xubilar Compostelán, fai chegar “o meu afecto e proximidade a todos os que participan neste momento de graza para toda a Iglesia, e en modo particular para a Igrexa en España e en Europa”. Desde o Vaticano, o Papa Francisco lembra que “ao poñernos en camiño tras as pegadas do Apóstolo saímos do noso propio eu, desas seguridades ás que nos aferramos, pero tendo clara nosa meta, non somos errantes, que viran sempre ao redor de si mesmos sen chegar a ningunha parte”. O Sumo Pontífice asegura que “ao chegar á Porta Santa, tres xestos lémbrannos o motivo da nosa viaxe”, en alusión á contemplación no Pórtico da Gloria da mirada de Jesús, ao abrazo ao Apóstolo e á participación na Eucaristía, que “nos convidan a sentirnos Pobo de Deus que fai das súas tradicións un cántico de encomio”.

Na carta, datada en San Juan de Letrán o pasado día 17 de decembro, o Santo Pai, asegura que camiñar é un proceso de conversión e afirma, lembrando a Manuel Machado, que “se fai camiño ao andar” e que “non hai receitas previas, peregrinar debe ser para nós un camiñar ao paso co que é Camiño, Verdade e Vida, con Aquel que quere entreterse connosco, para ofrecernos a súa compañía e mostrarnos o carreiro da vida”.

Ao indicar que hai que camiñar “facéndonos próximos”, o pontífice sinala que iso “supón o esforzo de ir lixeiros de equipaxe, sen apegos e vivir en continua tensión cara a ese anhelado encontro co Señor”. Para o bispo de Roma, camiñar á beira doutros “nos axuda a recoñecer no próximo un don que Divos entréganos para acompañarnos nesta viaxe”. E engade que “unirse a outros fai ben e esta experiencia fráguase no camiño, fana os peregrinos todos os días, esperándose, apoiándose, compartindo fatigas e logros”.

Máis adiante, o Papa Francisco alude á dimensión da peregrinación como expresión do ser discípulos misioneiros. “A peregrinación á tumba do Apóstolo”, di, “convértese nunha chamada á misión, a convocar a todos a esa patria cara á que avanzamos”. E engade que “ evangelizar supón saber de pan e fogar, a patria prometida á que convocamos, no nome do Señor, non é un ideal utópico senón unha meta concreta, coñecida, lembrada, unha calidez que nos acompaña e espera. A calidez do fogar fainos crer na forza revolucionaria da tenrura e do agarimo, da encarnación. O peregrino é capaz de “poñerse en mans do don de Deus”.

Antes de agradecer “os esforzos da Arquidiocese de Santiago de Compostela, así como os de todos os que colaboran na realización deste ano Xubilar” e de impartir a Bendición Apostólica, o Papa Francisco alude aos tres xestos que, ao chegar á Porta Santa, “lémbrannos o motivo da nosa viaxe”. O primeiro deles, “contemplar no Pórtico da Gloria a mirada serena de Jesús”; o segundo, “o emotivo abrazo á imaxe do Apóstolo peregrino”, co que se abraza á Igrexa enteira e lémbrase que non é unha “institución abstracta”, senón que se encarna “no santo da porta de á beira”; e o terceiro, “a participación na liturxia eucarística, o son das campás, o fume do botafumeiro, os cantos e as pregarias”, que “nos convidan a sentirnos Pobo de Deus que fai das súas tradicións un cántico de encomio”.

A mensaxe papal finaliza cunha petición: “E, por favor, non se esquezan de rezar por min”.

Mensaje del Papa Francisco en la Apertura de la Puerta Santa (PDF)