AO BOTAR A VISTA ATRÁS SOBRE OS ACONTECEMENTOS DESTE ANO 2021, o primeiro que pasa non só pola miña cabeza senón, sobre todo, polo meu corazón, é un inmenso sentimento de gratitude a Deus. No medio deste escenario incerto e confuso, no que se derribaron tantas certezas sinxelamente humanas e tantas ilusións se desvaneceron, a experiencia de que Deus camiña ao noso lado, que se involucra na nosa historia, e que nos acompaña en cada paso da nosa vida, resulta tan consoladora como real.
Así o vivín desde aquela xornada memorable da apertura da Porta Santa da nosa Catedral, na que o nuncio en España, monseñor Bernardito Auza, anunciase a decisión do papa Francisco de prolongar ata finais de 2022 o Ano Santo Compostelán. Este feito, que ten unha dimensión histórica certamente relevante para a longa tradición xacobea, constitúe por si mesmo un marabilloso don da Providencia de Deus.
Certamente non coñeceremos na súa profundidade nin na súa dimensión interior o traballo de delicada orfebrería que a graza de Deus ha ir cicelando nas almas dos peregrinos. Se atendésemos exclusivamente ás cifras estatísticas dos camiñantes que chegaron ao sepulcro do Apóstolo, poderiamos atisbar que son moitos os dons que o Señor ha ir repartindo ao longo do Camiño. E non nos equivocariamos: non debemos poñer límites ao amor de Deus.
Se coñecemos moitos testemuños de peregrinos que emocionan e conmoven. Algúns os puiden coñecer de viva voz: persoas que iniciaron o Camiño de Santiago en homenaxe e recoñecemento a seres queridos que faleceran por causa do Covid19; homes e mulleres que se puxeron a andar para plantar cara á incerteza, ata ao temor, provocados pola pandemia; mozos que se retaron a si mesmos para demostrarse canto esforzo eran capaces de realizar para alcanzar unha meta?
Dun ou doutro xeito este ano Santo Compostelán entrou nas nosas vidas dun modo totalmente distinto a outros. Fíxoo para quen iniciou o Camiño desde unha perspectiva non estritamente vinculada á fe e para quen o fixo desde a súa visión crente. E Deus preocupouse duns e doutros, pasou polas súas vidas. Di Jean Danielou na súa deliciosa e breve obra Deus e nós, que “a través das súas obras admirables, o Deus vivo manifesta a súa natureza oculta” e que aínda que “os seus camiños desconcértannos”, precisamente por iso impónsenos na súa realidade obxectiva”1.
Para min, esta é a clave na que interpretar canto aconteceu ao longo deste 2021: Deus séguenos propoñendo unha alianza desde a que atopar o sentido a todo o que ocorre. Deixarse sorprender por El é o modo máis seguro de penetrar nunha aventura que non defrauda. Danielou sinala nese mesmo libro que “o mesmo que o Espírito, ao principio, flotaba sobre as augas, suscitando nelas a vida biolóxica, do mesmo xeito o Espírito Santo obra agora unha nova creación: a da vida espiritual no verdadeiro sentido da palabra”. E aí están, como signos de esperanza, como choiva que empapa terreos sedentos de verdade, desexosos de xermolar superando un duro inverno, tantas e boas noticias.
Entre elas, a modo de sinxelo recordatorio e sen ánimo de exhaustividade, a chegada á Arquidiocese dun novo bispo auxiliar, monseñor Francisco J. Prieto; a preparación dos voluntarios que acompañarán os miles de mozos que chegarán a Compostela en agosto do próximo ano na Peregrinación e Encontro da e Mocidade (PEJ); o inicio do camiño sinodal na fase diocesana; a peregrinación da Conferencia Episcopal Española (CEE); o encontro co papa Francisco en Roma en xuño pasado e recentemente agora na Visita Ad Limina; a renovación no Cabido da Catedral; o III Encontro Interreligioso; ou o traballo sen descanso de Cáritas atendendo as necesidades das persoas máis vulnerables nestes meses tan duros.
Son marcos que nos impulsan a esa revitalización espiritual recollida no Plan Pastoral para este curso, deseñado para recuperar o pulso na nosa Igrexa local a través do xubileu do Ano Santo Compostelán, algo que se pon de manifesto cada vez que chega á Catedral en peregrinación un Arciprestado ou un grupo de parroquias. O Apóstolo escoita a súa invocación e lévaa desde o Pórtico da Gloria ao trono do único Señor do mundo: Cristo, Camiño, Verdade e Vida.
- Deus e nós, Jean Danielou, Taurus, 1966
Mons. Julián Barrio Barrio
Arcebispo de Santiago de Compostela
Artículo publicado en El Correo Gallego (31-XII-2021)
